Tęczowy most - Łaciata Strona FORUM

" Ta część nieba nazywana jest Tęczowym Mostem.

Kiedy odchodzi zwierzę, które było szczególnie bliskie komuś, kto pozostał po tej stronie, udaje się na Tęczowy Most. Są tam łąki i wzgórza, na których wszyscy nasi mali przyjaciele mogą bawić się i biegać razem. Mają tam dostatek jedzenia, wody i słońca; jest im ciepło i przytulnie.
Wszystkie zwierzęta, które były chore i stare powracają w czasy młodości i zdrowia; te które były ranne lub okaleczone są znów całe i silne, takie, jakimi je pamiętamy marząc o czasach i dniach, które przeminęły. Zwierzęta są szczęśliwe i zadowolone, z jednym małym wyjątkiem: każde z nich tęskni do tej jedynej, wyjątkowej osoby, która pozostała po tamtej stronie.

Biegają i bawią się razem, lecz przychodzi taki dzień, gdy jedno z nich nagle zatrzymuje się i spogląda w dal. Jego lśniące oczy są skupione, jego spragnione ciało drży. Nagle opuszcza grupę, pędząc ponad zieloną trawą, a jego nogi poruszają się wciąż prędzej i prędzej.

To ty zostałeś dostrzeżony, a kiedy ty i twój najlepszy przyjaciel wreszcie się spotykacie, obejmujecie się w radosnym połączeniu, by nigdy już się nie rozłączyć. Deszcz szczęśliwych pocałunków pada na twoją twarz, twoje ręce znów pieszczą ukochany łeb; patrzysz znów w ufne oczy swego przyjaciela, który na tak długo opuścił twe życie, ale nigdy nie opuścił twego serca.

A potem przekraczacie Tęczowy Most - już razem..."

Autor nieznany

Wzruszające...

Wczoraj minęło pół roku jak nie ma Mikiego. Przeczytałam "Tęczowy most" i łzy stanęły mi w oczach.
Kiedyś o nim napiszę.

Mycha napisał:

" Deszcz szczęśliwych pocałunków pada na twoją twarz, twoje ręce znów pieszczą ukochany łeb; patrzysz znów w ufne oczy swego przyjaciela, który na tak długo opuścił twe życie, ale nigdy nie opuścił twego serca.

ten fragment szczególnie mnie porusza.... wyje jak go czytam Smutny

teraz też......

Ale moja sucz właśnie podeszła do mnie sie przytulić, jakby wszystko wyczuwała i chciała pocieszyć...

Nie wyobrażałabym sobie życia bez mojej Sabci... Sad

Dołączył: 02 Mar 2006

Mogłem nie wchodzić na ten wątek, bo czułem jak to się skończy. Jednak wszedłem i właśnie nakapałem na myszkę...
Przypomniały mi sie moje dwa szczęścia, które odeszły dwa lata temu. Jeden dokładnie miesiąc po drugim. Pierwszy był chory i wiadomo było że już niedługo się pożegnamy, drugi by zdrów jak ryba i mógł jeszcze długo być z nami (dożył do 11 urodzin). Ale widocznie tęsknił za przyjacielem, z którym mieszkał i bawił się przez całe życie. I pewnie uznał, że jest bardziej potrzebny tam niż tu...
Stało się to w ciągu kilku godzin. Piesek zrobił się wieczorem osowiały, a o 7:30 rano już go nie było
Nie jestem świecie przekonany o istnieniu nieba dla ludzi, jednak wierzę w Psie Niebo i zawsze jak myślę o Korze i Klusce, widzę je biegające po zielonych pastwiskach...

Ładnie napisane-wzruszyłam się- Smutny

to ladne i wywoluje lzy Smutny