Pongo schronisko Gdańsk - Łaciata Strona FORUM

Zamieszczam na prośbę aneta.le

Pongo to "pensjonariusz" schroniska Promyk w Gdańsku. Pongo przebywa tam od niedawna, jednak znawcy tej rasy zapewne wiedzą jakie cierpienie niesie dla dalmatyńczyka pobyt w schronisku. Pongo ma około 1,5 roku i z niecierpliwością czeka na każde wyjście na spacer. Gdy podchodzi się do jego kojca ze smyczą ładnie siada i podnosi łapkę. Pongo bardzo ładnie chodzi na smyczy automatycznej (flexi), na smyczy krótkie trochę ciągnie. Jest bardzo spragniony kontaktu z człowiekiem, w czasie ostatnich spacerów nie wykazywał agresji do innych psów. Schroniskowe warunki nie pozwalają na poznanie do końca natury Ponga i tego jak będzie zachowywał się w nowym domu. W schronisku Pongo jest wystraszony, wychodzenie poza teren schroniska w "asyście" szczekających w kojcach psów paraliżuje go.
W schronisku Pongo został wykastrowany.

Więcej informacji o Pongu pod numerem telefonu schroniska: 0-58- 522-37-80

lub

Aneta: 691-39-79-89 [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Śliczny... co on ma za rankę na lewej tylnej łapce? Sad

biedaczek... Smutny

Pongo jest rzeczywiście śliczny. Jest z tych mniejszych dalmatyńczyków. Ta ranka to nic groźnego - to otarcie, które dezynfekuję.

Śliczny... a ogonek ma cały biały? Very Happy

Pongo, do domu!

Czy jest możliwość żeby go w schronisku wykastrowano?

Po okresie kwarantanny Pongo został w schronisku wykastrowany. Pongo był trochę agresywny w stosunku do panów, ale nie wiem czy tej "umiejętności" nabył w trakcie pobytu w schronisku czy wcześniej były już z nim jakiś problemy. Z tego co wiem to Pongo nie przybył do schroniska w wyniku interwencji ale przyprowadził go jakiś pan i w stosunku do niego nie był agresywny. Pracujemy z nim ale jeszcze problemu niechęci do panów nie zgłębiłyśmy.
Poza tym Pongo to anioł. W niedzielę spędziłam z nim kilka godzin i w stosunku do innych spacerowiczów był przemiły, nie przeszkadzał mu nawet nachalny kot. Na spacerze próbował zaprzyjaźnić się z 8 letnią rottweilerką i zachęcał ją do zabawy. Cieszył się na widok ludzi i zwierząt, które do niego się zbliżały (oprócz jednego pana – bo na niego delikatnie zabuczał). Moja druga podopieczna jak do niej podeszłam z Pongiem to rzuciła się ostrzegawczo z „kłami”, Pongo ją olał, nawet nie zaburczał a po chwili leżeli już w zgodzie obok siebie. Po spacerze odpoczywaliśmy na małej górce porośniętej trawą. Pongo kładł się przy mnie i wystawiał brzuch niby do głaskania a później robił kilka rybich ruchów i zjeżdżał na grzbiecie po trawie. Chyba mu się to bardzo podobało bo potem wbiegał radośnie na górkę i znowu jazda na dół ...

No tak nie doczytałam. Dobrze że został wykastrowany. Właśnie przesłałam to co napisałaś łącznie ze zdjęciami osobie która może będzie mogła pomóc.
A na początek mam prośbę. Zmieńcie mu to imię. To przynosi dalmatom pecha a tego byśmy nie chcieli.

Dołączył: 15 Mar 2006

A na początek mam prośbę. Zmieńcie mu to imię. To przynosi dalmatom pecha a tego byśmy nie chcieli

Jak ty musiałaś przypomnieć :-/ My chyba mieliśmy dwa Ponga, żaden na własnych łapach nie opuścił schroniska.
Gdańszczanki - możecie Go zobaczyć? Ma DGM? Ma Allegro?

Nad imieniem pomyślę. W niedzielę będę u niego, znowu potaczamy się w trawie.

Kropek vel Pongo jest od dwóch dni w domu...

Witam,
Pani Danko chciałam jeszcze raz podziękować za pomoc jaką oferowała Pani
dwa miesiące temu dalmatyńczykowi ze schroniska w Gdańsku. Kropek vel
Pongo został dwa dni temu adoptowany. Na dzień dzisiejszy nie wymaga
pomocy weterynaryjnej, nie ma problemów z jedzeniem, zaakceptował nowych
opiekunów a oni jego. Z nowymi właścicielami Kropka jesteśmy w kontakcie.
Pozdrawiam
Aneta

Własnie dostałam maila jak wyżej
Serdeczne dzięki za info i życzę szczęścia Pongusiowi

Super! Przenoszę.